Grupy teatralne działające przy naszym DK pozostają w uśpieniu, jak większość świata… ale nie oznacza to, że nie działamy, że stoimy w miejscu. W tym tygodniu miała wystąpić jedna z dziecięcych grup teatralnych prowadzonych przez Grażynę Przysuchę, a grupa młodzieżowa, prowadzona przez Katarzynę Szczepaniak występowałaby w Pracowniach Kultury Bronowice, gdzie zostali zaproszeni dwa miesiące temu… Niestety, wszystkie plany występowe musiały zostać zawieszone na czas nieokreślony.
Mimo tego, świętujemy i świętować powinniśmy. Bo teatr to twór żywy, domagający się nieustannej uwagi. Teatr jest nieodłącznym elementem życia wszystkich tych, którzy „oddali mu” choćby małą cząstkę siebie. To taka nieuleczalna choroba;) Ale choroba przyjemna i potrzebna zarazem. Kiedy śledzimy to, co dzieje się obecnie w mediach społecznościowych, możemy wyciągnąć wniosek, że teatr w tym szczególnym czasie, budzi się w wielu z nas. Nawet w tych, którzy na co dzień niewiele mają z nim wspólnego. Te wszystkie filmiki udostępniane w mediach społecznościowych, niekończące się pomysły na to, jak spędzić nadmiar wolniejszego (bo przecież nie zawsze wolnego) czasu;)
Zatem życzenia z okazji dzisiejszego święta należą się nam wszystkim. nie tylko tym, którzy występują na scenie, aspirują do zaistnienia na niej, bądź kibicują działalności teatralnej wszelakiej, wspierając ją tym samym, ale także pozostałym, którzy być może swojego teatralnego „JA” jeszcze nie odkryli, ale w wyjątkowych okolicznościach niebanalnie potrafią dopuszczać je do głosu:)
Z najlepszymi życzeniami zatem, ciepło pozdrawiamy:):):)
„Zaczekajmy jeszcze chwilę” – rzecze do fotela fotel –
„wróci widz już za dni kilka i poczujesz zaraz potem…
Jego ciężar, jego bliskość, jego ciche zapatrzenie,
i znów będzie teatralnie, znów się zbudzi świat na scenie.”
/K. Szczepaniak/