Dzień Dziecka to święto wyjątkowe. I nie chodzi tu jedynie o upominki, mniejsze czy większe, ale głównie o czas, jaki spędzamy z naszymi „pociechami”:) Chodzi także o świadomość tego, jak ważne jest byśmy my-dorośli postępowali na tyle odpowiedzialnie, by chronić niewinne, bezbronne istnienia. Taka była idea przyświecająca pomysłodawcom tego święta. A pomysł na nie zrodził się na fali dramatycznych doświadczeń, których źródłem była druga wojna światowa. Oficjalnie Międzynarodowy Dzień Dziecka ustanowiono w 1954 roku. Była to decyzja Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, które ustaliło, że na świecie potrzebne jest święto, w trakcie którego upowszechniana byłaby wiedza o prawach dziecka.
Prócz podstawowych praw umożliwiających rozwój, prawa do wyrażania własnych poglądów, czy do nauki, każde dziecko ma prawo do odpoczynku🙂 Także do korzystania z oferty kulturalnej, obcowania z kulturą, w sposób umożliwiający mu szeroko pojęte „wzrastanie”. Dorośli powinni dzieciom zagwarantować możliwość wszechstronnego rozwoju oraz respektować zapisy umieszczone w Deklaracji Praw Dziecka. Zwykle tak się dzieje, jednak nie zawsze… Wciąż są miejsca na świecie, czy w naszym najbliższym otoczeniu, gdzie prawa dziecka nie są należycie, bądź wcale respektowane:( Dlatego tak istotne jest byśmy świadomie podchodzili do dzisiejszego święta, byśmy swoją postawą i swoim codziennym postępowaniem sprawiali, że o dzieciach oraz o ich niepodważalnych prawach będzie głośno, nie tylko w tym dniu.
Dzieci mają prawo do zabawy, do beztroski, do wszystkiego za czym dorośli częstokroć tęsknią nie wiedząc, że też mają do tego prawo:) Wiem, wiem… obowiązki, konieczności, wszystkie „musiki” skutecznie przysłaniają nam tę prawdę. Jednak nie mogą sprawić, że ona prawdą być przestanie. Faktem bowiem jest, że każdy z nas dozgonnie nosi w sobie dziecko. Ono wciąż oczekuje od nas tego samego, wciąż ma te same prawa. Dlatego w dzisiejszym dniu poświęćmy maksimum czasu naszym dzieciom, porozmawiajmy z nimi o tym, po co jest to święto, dorzućmy cegiełkę na drodze do rozwoju ich samoświadomości, a jednocześnie przytulmy dzieciaka tkwiącego w naszym wnętrzu i powiedzmy: „Kocham cię taką/takiego jakim jesteś.” To lepsze od wszystkich zabawek, gadżetów i słodyczy, materialnych atrakcji… Czas, który im poświęcimy i te słowa: „Kocham cię taką/takiego jakim jesteś.”
Zastanawiam się, czy obok prawa do odpoczynku nie należałoby umieścić prawa do bajki?:) Do bajki, którą ktoś nam przeczyta, bądź opowie. Do bajki, którą możemy obejrzeć lub usłyszeć. Do bajki, którą sami możemy zilustrować, czy ułożyć. Do bajki, która przeniesie nas w inny, mniej rzeczywisty wymiar, pozwalając zrozumieć to, co dotyka nas w realnym świecie, przyswoić to sobie, przełożyć na język dziecięcej wyobraźni, uczynić bardziej przyjaznym itp.
Od wielu lat układam bajki dla dzieci, „przez dzieci”;) i z dziećmi, ale robię to także dla siebie. Zauważam, że dzięki bajkom łatwiej jest mi komunikować się z dziećmi, zwłaszcza w kwestiach spornych, czy w obrębie trudnych tematów. I choć bałagan nie należy może do szczególnie trudnych tematów, to spory na jego tle rodzą się raz po raz… nie wiedzieć czemu;) Stąd zapewne Pan Bałagan oraz Marcysia, która miała z nim spory problem, czyli bohaterowie jednej z moich pierwszych bajek. Napisałam ją dla własnych dzieci, które wraz z innymi, w 2014 roku uczestniczyły w moich warsztatach „Bajki (nie)codzienne”. Bajka „Marcysia i Pan Bałagan” znalazła się w audycji zatytułowanej „Jasiek”, wyemitowanej w Radiu Lublin siedem lat temu. Czytały ją moje córki, mój chrześniak i ja:) Gorąco zachęcam do jej odsłuchania, gwarantując, że sprawi Wam to dziecięcą radość:) Zachęcam także do sięgania po bajki stale, do dzielenia się nimi i do tworzenia własnych, niepowtarzalnych, historii:):):) Uwierzcie mi, to doskonała zabawa – w Dniu Dziecka, rzecz KONIECZNA!:)
Wraz z wszystkimi pracownikami DDK SM „Czechów” w Lublinie życzę Wam, Kochani wszystkiego bajecznie pięknego i dobrego. Niech Wasze święto będzie w każdym dniu:)
Katarzyna Szczepaniak, 01.06.2021
